Ostatnia niedziela lata

Ranny spacer do Parku Oborskich. Po drodze stadko wróbli i mazurków:

 
Jeszcze chłodno i mglisto na deptaku i najważniejsze pusto:

 Krążą kormorany, zmieniając kilkakrotnie kierunek lotu:

 Wejście do parku:

 W parku cicho i pusto:

Wysoko na drzewie szpaki:

Rzeźba Spotkanie autorstwa Romualda Grodzkiego, lata 70 ubiegłego wieku:

 

Słychać się spadające żołędzie, szelest liści, wreszcie charakterystyczny śpiew dzięcioła zielonego, na widok którego nie trzeba było długo czekać. Pojawiał się a właściwie pojawiały, bo było ich dwa, w różnych miejscach:

Dały znać o sobie sójki:

 Z daleka zamajaczył kos:

 

 Szpaki najwyraźniej zajmują budkę, w otworze widać było główkę drugiego:

Do odgłosów parkowych dołączyło stukanie dzięcioła dużego, więc łatwo było go zlokalizować:

Aplikacja BirdNET wskazywała że słychać kowalika i rzeczywiście znalazł się:

 

Nie zabrakło wiewiórki: 

Nie ukrywam że ten spacer sprawił mi wielką frajdę. Trochę jestem zakręcona na punkcie obserwacji i fotek ptaków. Tylko rano można zobaczyć ten ptasi "tłum". Później ludzie i psy skutecznie je wypłoszą.