Zaliczam spacer nad rzekę

Jak zwykle spacerek nad rzekę. Słońce, wiatr i listopadowy chłodek. Czapka na głowę i w drogę. Sroka na drzewie w niedalekim ogródku:

Po chwili już jesteśmy nad rzeką. Oczywiście rozglądam się za kormoranami. Ta kropka daleko to on:

A w zbliżeniu:

Chwilę go widać jak płynie, później zanurza się i znika, nie wiadomo gdzie wypłynął. Przechodzimy przez kładkę, kilkadziesiąt metrów drogą, schodkami na wał i spacerek po drugiej stronie wału. Tam mniej odczuwa się wiatr. Na drzewie w oddali kilkanaście kwiczołów:

Nocami już bywają przymrozki ale można jeszcze zauważyć trochę kolorowych kwiatów, jak jaskier ostry i wrotycz:

Obrodziły szyszki:

 Doszłyśmy do znanego nam miejsca obok kanałku który tu przekracza wał, wspinamy się po schodkach na wał, schodzimy na ścieżkę, za chwilę już widać Wisłokę i schodki wylepione w glinie nad brzeg rzeki.

Na wysepce nie ma czapli ale są kaczki a dalej i kormoran.

 Nie znalazłyśmy lepszego dojścia do wysepki. Zresztą trochę nas wystraszyły niewielkie pieski. Powrót zarządzony.

Ale jeszcze jedna przyjemność dla mnie, latał bielik.

 A na koniec kilka widoczków:

 Przebiegł przez pole bażant (całą drogę było je słychać) i leciał kormoran.

Już w domu podziwiałam dzisiejszy księżyc. Czyż nie piękny i tajemniczy. Ten samolot mignął mi w oknie bardzo nisko. U nas to normalka, jest lotnisko, aeroklub i zakłady lotnicze.