Ciepły luty

    Korzystamy ze słonecznej pogody i jedziemy do lasu. Zahaczyłyśmy o stawy, bo trzeba do ptasiej stołówki coś dorzucić. Już od miejsca postojowego koło stawów widać że pomysł na odwiedzenie lasu miało wielu. Z daleka widać dwa bielejące punkty na najbliższym stawie. Przyjdzie czas na łabędzie, najpierw idziemy do drobnych ptaszków. Dzisiaj są bogatki, modraszki, czyże, pełzacz i dzięcioł duży.

Czyż był bardzo odważny, pozwolił się fotografować i filmować do woli. Wracamy nad stawy, łabędzie już zainteresowane ludźmi płyną w naszą stronę.

Radość wielka, bo łabędzica to nasza stała mieszkanka stawów. Podobno okres zamarzniętych stawów spędziła w Krakowie (internetowe wiadomości szybko się rozchodzą). A że to ona jest dowód w postaci obrączki. Latem tamtego roku zginął jej partner i martwiliśmy się czy poradzi sobie samotna. Wróciła w towarzystwie.

Stawy w słońcu pięknie się prezentują.

Idziemy dalej w las. Trzeba przekroczyć obwodnicę, pozamykać bramy i cieszyć się wolnością. Przy ścieżce sporo biegaczy, rowerzystów i spacerowiczów. Całą drogę towarzyszy nam dzięcioł czarny. Słychać jego głos ale tylko raz przeciął nam drogę w bardzo niskim locie.

Dotarłyśmy do terenów podmokłych, kiedyś odwiedzanych przez bobry. Bobry wyniosły się ale teren bardzo urokliwy, teraz podszyt uboższy i można spenetrować teren. Obiecuję sobie jeszcze tu zaglądnąć przed latem.